Damiaanactie

Vanaf wanneer mag je van een traditie spreken? Is het 5 of 10 of 15 jaar?
We naderen zeker en vast de 20, zoveel is zeker want zoveel keer hebben we al een verhaal gehoord over lepra en tbc, twee armoedeziekten zoals ze dat noemen, die vooral ontwikkelen door gebrek aan hygiëne en gezonde voeding.
De hele wereld zagen we al aan ons voorbijgaan, van India naar Myanmar naar Mexico naar Guatemala naar Congo en dit jaar … zijn we Nigeria beland.
Verteller Chris van Damiaanactie deed ons opnieuw stil worden. Hoewel de oudsten al verschillende keren een gelijkaardig verhaal hoorden, het went nooit.
Ziek zijn en niet geholpen worden, dat vinden we onrechtvaardig, daar krijgen we kippenvel van. We mogen ons niet inbeelden hoe moedeloos een mens zich dan moet voelen.
En nu moeten we iets vreemds bekennen: door het verhaal raakten we allemaal besmet!
Jawel, besmet … met inzet! Hoe kan je het anders noemen als alweer zoveel enthousiaste kinderen zich aandienden voor de stiftenverkoop in de Delhaize.
Want ook de baas van het warenhuis is besmet, en zoveel begeleidende leerkrachten.
Om dan nog te zwijgen over de bakinitiatieven van Gizem, Julia, Cezanne, June, Bente, Kato en Pieter en dan nog Elise met haar zelfgemaakte lavendelzakjes.
Zo jong en al een mini-onderneming opstarten voor het goede doel. Fantastisch is dat!
En als we alles nog eens in getallen willen gieten: € 5502,02, 848 pakjes stiftjes, 104 mensen in Nigeria die voorgoed genezen zullen worden. Dat is meer dan een hele dubbeldekkerbus vol!
Ze kunnen een nieuw leven opbouwen, hoopvol naar de toekomst kijken. Ze zullen ook niemand meer kunnen besmetten, ze zullen niet uitgesloten worden uit hun familie of dorp.
In hun naam: dankjewel verkopers, bakkers, kopers en ondersteuners achter de schermen!
Ken je het symbool van de Damiaanactie?
Is het een hartje of een vlinder, of misschien beiden?
Goed gekozen, vind ik!